Biraz o zamann ki olaydan bahsedeyim isterseniz; 17 Ağustos 1999 yılında ben daha 15 -16 yaşındaydım. Gece olay gerçekeştikten sonra dışarısı mahşer yeri gibi bir kalabalık, herkes sokaklarda neler olduğunu anlamaya çalışan insanlar. Çok korkunç bir olay ve bizim başımızda panik atağı olan teyzem. O geceyi dışarıda geçirdik herkes gibi, tabi sabah işe gidecek insanlar var hayat devam ediyor. O arada ne yapacağını şaşıran insanlar deniz kenarlarına gitmeyi tercih etti bence o büyük bir hataydı(o zamanlar bunu düşünemiyordum) çünkü artcı şoklar devam etse ve ardından yine büyük bir deprem olsa insanların sular altında kalması içten bile değildi. Biz dışarıda beklerken yanımıza bir araç yaklaştı ve bize neden dışarıda olduğumuzu sordu, biz adam böyle sorunca şaşırdık. Babam; "- Çok büyük deprem oldu hemşerim sen neden bahsediyosun" gibisinden çıkıştı, adam arabada olduğu için olayı anlayamamış olabilirdi. Ve olaydan sonraki ilk sabah namazı; o sabah namazında bomboş olan cami o gece bayram namazı gibi hınca hınç doluydu. Şu an düşünüyorum işte bu olay Allah'ın sopasıydı. Gündüz oldu biz olayların bizim anladığımızdan daha vahim olduğunu anladık. Televizyonlardan neler olduğunu görünce çok şaşırdık. Koskoca binalar kağıt gibi olduğu yere göçmüş tabi olaylar sonra izah edildi, depremden önce o zaman meşhur olan Veli Göçer'in sattığı evlerin, deprem olduktan sonra yürürlüğe giren deprem yönetmeliğiyle alakasız bir şekilde yapılmış.
Bir seneyi daha böyle geçireceğiz, dediğim gibi yarın her şey unutulup hayatımıza kaldığımız yerden devam edeceğiz. O depremde yakınlarını kaybedenler ise o gececi hiç bir zaman unutmayacaklar, ateş düştüğü yeri yakıyor maalesef. Seneye bu konuyla ilgili yazımı tekrar okursunuz çünkü çok unutkan bir milletiz. İnşallah başımıza böyle büyük bir fekaket gelmez ve sadece yılda bir kez andığımız bir gün olmaz.
0 Yorumlar